W przeciwieństwie do popularnego trendu wzorniczego - 112 RD 50 jest raczej wyższy niż szerszy, zaś przednią ścianę "ścięto" ku górze, dzięki czemu stojący na podłodze wzmacniacz nie gra bezpośrednio w nogi grającemu.

Panel przedni nie roi się od niespodzianek. Wzmacniacz posiada dwa kanały - kanał czysty i przesterowany. Oba posiadają pasywne, dwupasmowe korektory brzmienia, czyli gałki bass i treble. Jedno gniazdo input, pokrętło reverbu, trochę nietypowy jak na lampowy wzmacniacz włącznik sieciowy - brakuje bowiem drugiego przełącznika trybu stand-by - i to prawie cały panel przedni.

Miłym urozmaiceniem jest bowiem przełącznik normal/bright, działający w kanale czystym. Zasada działania jest taka sama jak w wielu konstrukcjach Fendera - "bright" rozjaśnia brzmienie, w połączeniu z singlami stratocastera czy tele uzyskamy klasyczną, fenderowską "szklankę". Klasyka gatunku na wyciągnięcie ręki. Jako osobnik wychowany na nagraniach Dire Straits poczułem nagłą chęć wtórowania Knopflerowi w jego poczynaniach. Jak zresztą sprawdziłem - Knopfler używał wzmacniaczy Music Man! Konkretnie w latach 1978-1984, konkretnie headu HD 130, również obecnie reaktywowanego.

Kanał przesterowany oznaczony jako "limiter", co dla wielu może stanowić zagadkę. Jak sądzę autorom chodziło o efekt limitera dynamiki, który towarzyszy przesterowaniu lampy elektronowej. Wszak przester to w zasadzie "ścięcie" wierzchołków sygnału poprzez podanie zbyt mocnego sygnału, a limiter to układ elektroniczny również obcinający wierzchołki sygnału, choć juz bez przesterowywania sygnału. W kanale czystym mamy ogromną dynamikę, zapewne autorom chodziło o wskazanie tej właśnie różnicy, przester rozpiętość dynamiczną sygnału radykalnie ogranicza.

112RD50 to wzmacniacz niskogainowy, a więc przester możliwy do uzyskania to raczej mocny amerykański crunch, metalowcy nie mają tu czego szukać. Inna sprawa - nie sądzę, że są "grupą docelową" tego Music Mana. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, by między gitarę a wejście input wpiąć kostkę z serii distortion, by cieszyć się brzmieniami nadobfitującymi w składowe harmoniczne. O ile jednak tego nie zrobimy - na pokładzie mamy klasyczny lampowy overdrive, dobry do power chords, dobry do bluesowych, rockowych czy jazzowych partii solowych.

Gdyby zajrzeć do środka urządzenia - okazuje się, że w kanale czystym mamy do czynienia z konstrukcją hybrydową (tak tez było w oryginale w lat 70-tych) - na szczęście jest to "właściwa" hybryda, czyli sekcja przedwzmacniacza (a nie stopień mocy) oparta jest na tranzystorach. W latach 70-tych preampy oparte na wzmacniaczach operacyjnych (tzw. op-ampach) były nowością, obecnie to standard nad standardy. W kanale przesterowanym nie napotkamy już na niespodzianki - wykorzystano popularną lampę ECC83.

Wzmacniacz mocy to dwie tetrody 6L6, co podkreśla fenderowski charakter wzmacniacza, ponieważ Fender stosował (i nadal stosuje) te lampy w bardzo wielu znanych seriach wzmacniaczy. Kto nie wierzy - niech sprawdzi czym "napędzane" były choćby Bassman czy Twin.

Wrażenia z grania są więcej niż przyjemne. Osobiście najbardziej przypadł mi do gustu kanał czysty z włączonym brightem, czyli klasyka. Ładnie się wybija w miksie, nie jest za krzykliwy, doskonale współgra z jakimkolwiek efektem chorus. Kanał przesterowany również przypomina mi konstrukcje Fendera na których grałem (głównym punktem odniesienia był dla mnie Hot Rod Deluxe). Wzmacniacz jest wyjątkowo głośny i nie nadaje się do gry w domu, ale jeśli wasz perkusista gra oporowo - Music Man pokaże mu jego miejsce w szeregu.

Specyfikacja techniczna
Wzmacniacz lampowy do gitary elektrycznej typu combo
Moc 50W
2-kanałowy – Preamp Ch1 (Clean) Solid State, Preamp Ch2 (Limiter) 1 x ECC 83 (Gain) + Solid State
Lampy: 2 x 6L6
Korekcja: Ch1: Normal/Bright - Volume - Treble – Bass, Ch2: Volume - Treble - Bass – Gain
Reverb sprężynowy
Głośnik: 1x12” DV Mark NEOCLASSIC
Impedancja: 8 Ohm/150W
Footswitch: kanał, reverb
Wymiary: 45.6cm x 52cm x 25.4cm
Waga: 11.9 kg.